утоп (м.)
Убаво облечен. Сиот утоп покиснат од дождот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се бришам, а пот само врне од мене, утоп сум во снагата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Утоп сум! Ми го заматува видот, занемен сум...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Те слушнав, безгласно му одговори утот. Како ќе зборуваме – немтуречки?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
