црноок (прид.)
На сон ми е дојдена една црноока. Главата си врзува ем се огледува...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Тука беше нејзината невестинска кошула, бела како снег, со ситен алов вез, која ѝ стоеше толку убаво кога беше невеста - висока, јадра, црноока и чудно убава Бојана.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но, чувствува сенка што му паѓа на лицето. Неволно ги отвора очите и гледа: пред него стои црноока девојка во долг фустан и престилка до земја, со ориентален ут во рацете.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
