час (м.)
За час во сите ближни села толку бргу, ене, стигна тој несреќен и кобен глас.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Албанците, гологлави, пристапија со почит, со раце скрстени. Тој час најстариот се доближи и вземи удри очи па прошепна со искрен глас: И везден ти да плачеш, имаш зошто.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
— „За плач е час... Свршеникот непријател го уби трпејќи пораз во Стан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Бидејќи лоши многу биле децата, го удриле од земи старецот и беше му пукнала жолчката на часот.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Јас мислам оти ништо друго не ни останува да направиме, освен да се однесеме со полна доверба кон реформаторските усилија на двете заинтересирани сили и со тоа да ги ангажираме час поскоро да се воведат обеќаните реформи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да останат вечно спомените тешки за војвода тука што остави снага, за честа што тука во часови жешки бој водеше страшен за слобода драга.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Ете зошто час поскоро треба да си ги одделиме нашите интереси од бугарските. Тоа го бара од нас благоразумноста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бројот на приврзаниците јавни и тајни ќе расте, не по дни, а по часови. Важно е тоа што до кога што ќе има во Македонија бугарска пропаганда, ќе има и српска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И четири часа во жештина летна планините ечат и бојните труби, и екотот страшен со викот се сретна, во усои горски со одек се губи.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Симка поминува часови во нестрплива возбуда, мислејќи на Костадиновото враќање)
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Кога се крева завесата Митре е испружен на миндерот потпрен на една перница и задуман пуши, додека Мара ги прибира последните остатоци од голема софра на која вечерале жетварки. Време околу дваесет и три часот.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Еден... два... три... четири... пет... шест... Шест часот! Аре, полноќ стана и уште ги нема!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
АНТИЦА: И дојде да ме спасиш во последниот час?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ИЛИЈА: Во последен час, но не и во свршен час! (ЗАВЕСА)
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И ете и ја тргнуам рано, протегам рака со пламнат глас: прости, о земјо, со срце збрано дојде тој пусти најгрозен час.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Подводното чудовиште се размрда за час, а водата се разбуричка. – А – ха ... вие сте од тие јунаци што сте се кренале мене да ме уништите ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Командантот се двоумеше за час, после се согласи: – Добро, нека остане и тој.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Командантот се замисли за час, а по тоа рашири раце, велејќи му на Белича: – Ти можеш да останеш, а тој не.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога заврши и последниот час шумно излеговме.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
